حق رفاقت خدا

 

خدا با ما رفیق است و حق رفاقت دارد. شبهای جمعه دعای مشلول را بخوانید و غفلت نکنید. من بیخود و از روی کتاب نگاه کردن حرف نمی زنم، تا اساس حرفم به کوه البرز و هیمالیا متصل نباشد نمی گویم. شبهای جمعه دعای مشلول را بخوانید، خاصیت عجیبی دارد.

اگر در اسما این دعا غور و غوص کنید شما را منقلب و گریان می کند و گریه اولین چشمه اتصال به مقام لاهوت است. گریه نشانه باز شدن در و اذن دخول به صقع الوهیت است.

در دعای مشلول می گوییم:

" یا شفیق یا رفیق، فکنی من حلق المضیق و اصرف عنی کل هم و غم و ضیق و اکفنی شر ما لا اطیق و اعنی علی ما اطیق " (مفاتیح الجنان ص 126) ای رفیق! ای مهربان! ای عزیز مهربان دلبر! خدا دلبر است! نگار است! یار است! دوست مهربان است. خدا حق رفاقت بر گردن ما دارد، خدا جلوه رفاقت دارد. به خودش قسم در دوران عمرم دو دقسقه و شاید کمتر، من تجلی رفاقت خدا را وجدان کردم. به خودش سوگند دلم می خواهد تمام بلیات عالم بر من متوجه شود و باز دو دقیقه آن حال تجلی رفاقت خدا را وجدان کنم. نمی دانید چه لذتی دارد!

اگر یک دقیقه با خدا رفاقت واقعی پیدا کنی و رفاقت خدا را ببینی، چطور رفیقی است؟! آن گونهای که بهترین عاشق انسان با انسان رفتار نمی کند! خدای متعال بالاتر ار آن رفتار می کند. چنان دل انسان را گرم می کند و انسان را به نشاط و انبساط روحی می آورد! اگر تمام لذائذ دنیا را روی هم بریزی و در یک کفه ترازو بگذاری، لذت یک آن رفاقت خدا از همه آنها بیشتر است. به وسیله الفاظ من درک نمی کنی. خدا انیس است، با انسان انس می گیرد " یا انیس المستوحشین فی الظلم " اگر در تاریکی مشکلات و فشارها قرار بگیری، انیس خدا را می بینی.                                                                                    مرحوم حلبی