فراق

دلم از فراق خون شد چه گویم از جدایی
نظری به من نداری به طریق آشنایی
همه شب به یاد رویت بفشانم اشک حسرت
به امید آن که آبی به برم به دل ربایی
من بی تو را چه سازم؟که چنین اسیر یارم
نه رها کنی ز بندم نه کشی ز بینوایی