احمدی نژاد و مورالس مکالمه می کنند

احمدی نژاد: آقای مورالس! آقای مورالس! صدام می آد؟
مورالس: تو احمدی نژادی؟ خیلی تعریفت رو شنیدم.
احمدی نژاد: جون محمود راست می گی؟ فیلمم رو هم دیدی؟ بگو در مورد ما چی می گن؟
مورالس: من شجاعت شما رو در مقابله با آمریکا تحسین می کنم، ما رابین هودهای جدید دنیا هستیم.
احمدی نژاد: رابین هود؟ من سریال برنامه کودکش رو دیدم، یک مار هم توش بود فش فش می کرد. خیلی رابین هودی!( جلوی گوشی را می گیرد و به زریبافان می گوید: باهاش طنز حرف زدم.)
مورالس: مردم بولیوی کنار مردم ایران هستند.
احمدی نژاد: آقا مورالس! آقا مورالس! ما به دقت انتخابات شما را پیگیری می کردیم( از مترجم می پرسد: اسم پایتخت شون چی بود؟ مترجم: لاپاز) انگاری می کردم که من توی لاپاز هستم و خودم هم به شما رای دادم. شما هم بسیج توی انتخابات داشتی یا همه اش کار خودت بود؟
مورالس: نمی فهمم چی می گی؟ بسیج چیه؟
احمدی نژاد: آقا مورالس! بسیج ارتش ضدآمریکایی هست که همه شون مثل رفیق خودت چه گوارا هستن.( جلوی گوشی را می گیرد و به زریبافان می گوید: بهش حال دادم.)
مورالس: آقای احمدی نژاد! من دیگه رئیس جمهور شدم، 22 ژانویه مراسم تحلیف من برگزار می شه، بعدش دیگه با توپ هم نمی شه منو تکون داد. پاشو بیا اینجا برای مراسم، با هم تکیلا می خوریم، خیلی حال می ده، با لیموترش و نمک.
احمدی نژاد: ما ماهی سفید با لیموترش می خوریم. البته رشتی ها کله ماهی می خورن. گرمساری ها ته چین می خورن با رب انار. ما با وجود تفاوت های فرهنگی که داریم ولی با آمریکا مبارزه می کنیم.
مورالس: احمدی نژاد! من شنیدم تو با دوچرخه می ری سرکار؟ من پیاده می رم سرکار، ضمنا سه تا پیرهن بیشتر ندارم.
احمدی نژاد: من وقتی رئیس جمهور شدم کفشم پاره بود. خیلی عکس برداشتن.
مورالس: من جوراب هم نداشتم، تازه من یک هفته حمام نرفتم.
احمدی نژاد: ولی به قول ما ایرانی ها النظافه من الایمان، حتی اگر یک لباس هم داری تمیز بشورش
مورالس: احمدی نژاد! حالا می آی برای مراسم یا نه؟
احمدی نژاد: من خودم را در شادی مردم بولیوی شریک می دانم و اگر خودم رسیدم که می آم، اگر نرسیدم یک هیات بلند پایه برای مراسم تحلیف می فرستم( زریبافان می گوید: منم می رم ها)
مورالس: باشه، بفرست.
احمدی نژاد: در خدمتگذاری حاضریم، اگر گرفتاری بود به من زنگ بزن.
مورالس: باشه رفیق. خداحافظ